از آنجایی که آرزو بر جوانان عیب نیست.
قطعاً آرزو بر نوجوانان هم عیب نیست.

همیشه برای اولین انتخاب و رأی اولم کلی برنامه داشتم.
دوست داشتم روز انتخابات،همزمان با مراسم عقد یا عروسی ام باشد. با لباس عروس به همراه شاهزاده سوار بر شاسی بلند سفید،پای صندوق‌ رأی برویم.

اما وقتی کم کم به موعد انتخابات نزدیک شدیم و خبری از شاهزاده نشد. به خرید گل توسط خانواده‌ رضایت دادم. اما از آنجایی که خانواده،اهل این سوسول بازی‌ها نبوده و نیستند. به همان قندان پر از شکلات،که اکثراً در تلویزیون می‌دیدم به رای اولی‌ها تعارف می‌کنند راضی شدم.

اما وا حسرتا از روز انتخابات
شعبه‌ای که ما رفتیم خبری از قندان قند هم نبود چه رسد شکلات.

اما از آنجایی که من اصلاً اهل مادیات نیستم.شیطان را لعنت کرده و مشت محکمی بر دهان آمریکا و اسرائیل و همچنین هوای نفس خود زده و رای خود را داخل صندوق انداختم . 😌

ناگفته نماند به خاطر زمین نماندن صحبت جناب همتی زیر میز هم زدم. 😉