اگرچه توفیق دیدار حضوری نداشتیم ولی اخبار را رصد می‌کردیم. رفتار و کردارت با مردم را دیدیم. سفرهای پی در پی و بازدید از مناطقی که تا به حال اسمش را نشنیده بودیم. خبر رونق گرفتن کارگاه‌ها و کارخانه‌ها. اشک شوق کارگران. کلید خوردن ساخت و ساز مسکن مهر و…
تمامش را دیدیم و حق داریم در فراقت بی‌قراری کنیم.
خبرنگارانی که از چم و خم تمام دولت‌ها خبر دارند، شاهدان خوبی برای این ماجرا هستند. این سه سال، تلافی هشت سال افتتاح ویدئوکنفرانسی را درآوردند.
آقای سلامی! باید هم در فراقش گریه کنی. ما که فقط عکس و فیلم‌هایش را دیدیم حالمان دست خودمان نیست و گریه امانمان نمی‌دهد. شما که اکثراً همراهشان بودی و شاهد در گِل و لای رفتن و خاک و بوران رفتنش.
ما برای دوره دوم ریاست جمهوری روی شما حساب کرده بودیم. اما رقبا، شما را بهتر شناخته بودند. همان‌هایی که در مناظرات گفتند: چه تضمینی هست که ریاست جمهوری را نیمه کاره برای سِمَت بالاتر رها نکنی؟

امام علی علیه السلام: خَالِطُوا النَّاسَ مُخَالَطَةً إِنْ مِتُّمْ مَعَهَا بَکَوْا عَلَیْکُمْ وَ إِنْ عِشْتُمْ حَنُّوا إِلَیْکُمْ .
امام علی علیه السلام: با مردم آنگونه معاشرت کنید، که اگر مردید بر شما اشک ریزند، و اگر زنده ماندید، با اشتیاق سوى شما آیند.

همه چیز دستشان بود؛ کلی سرباز و اسلحه و توپ و تانک داشتند، اما حریف مردم نمی‌شدند. ساعت عبور و مرور تعیین می‌کردند، همان حکومت نظامی، ولی یک حرف امام کافی بود تا مردم بیرون بریزند یا سربازها از پادگان‌ها فرار کنند.
اوستا حبیب خیلی به خط و ربط سیاسی کار نداشت؛ سرش به کار خودش گرم بود. می‌رفت سر ساختمان و برمی‌گشت. عوضش خانه رسیده و نرسیده، من شروع می‌کردم. برایش منبر می‌رفتم. آنقدر زیر گوشش خواندم که پای او را هم به تظاهرات باز کردم.

تنها گریه کن روایت زندگی اشرف سادات، زنی ۳۵ ساله که در انقلاب و دفاع مقدس برای پیروی از امر ولی فقیه هر کاری توانست انجام داد؛خیاطی، وقف خانه و زندگی برای انجام امور جهادی،تشویق همسر برای حضور در جبهه، موافقت با حضور فرزند در جبهه، شهادت فرزند و…

با مطالعه کتاب یاد صحبت های پدربزرگم افتادم که می‌گفت: بعضی از زن ها به صدتا مرد می ارزند و شیرزن هستند.
اشرف سادات یکی از شیرزن های ایرانی بود که در زمان خودش خوش درخشید.

چند وقتی می‌شود ولی فقیه برای بانوان ماموریت ویژه‌ای تعیین کرده‌اند. انشاالله از این ماموریت سربلند بیرون بیاییم و شیرزن زمانه خود باشیم.

من در آخر صحبتم اشاره کنم به مسئله‌ی انتخابات. در این قضیّه‌ی انتخابات ــ که من چند روز قبل هم تأکید کردم روی این مسئله ــ شما بانوان و خانمهای عزیز میتوانید نقش ایفا کنید. مهم‌ترین نقش شما هم در داخل خانه است؛ مادرها میتوانند نقش ایفا کنند، وادار کنند فرزندان را و همسر را برای اینکه در زمینه‌ی انتخابات فعّال باشند و درست تحقیق کنند. زنها در برخی از مسائلِ شناختِ اشخاص و راهبردها و جریانها، دقیق‌تر و ظریف‌تر از مردها نگاه میکنند و نقاطی را پیدا میکنند؛ [لذا] در شناخت نامزدهای انتخاباتی، در حضور در پای صندوقها، هم در داخل خانه و هم در خارج خانه میتوانید نقش ایفا کنید.
۱۴۰۲/۱۰/۶

از آنجایی که آرزو بر جوانان عیب نیست.
قطعاً آرزو بر نوجوانان هم عیب نیست.

همیشه برای اولین انتخاب و رأی اولم کلی برنامه داشتم.
دوست داشتم روز انتخابات،همزمان با مراسم عقد یا عروسی ام باشد. با لباس عروس به همراه شاهزاده سوار بر شاسی بلند سفید،پای صندوق‌ رأی برویم.

اما وقتی کم کم به موعد انتخابات نزدیک شدیم و خبری از شاهزاده نشد. به خرید گل توسط خانواده‌ رضایت دادم. اما از آنجایی که خانواده،اهل این سوسول بازی‌ها نبوده و نیستند. به همان قندان پر از شکلات،که اکثراً در تلویزیون می‌دیدم به رای اولی‌ها تعارف می‌کنند راضی شدم.

اما وا حسرتا از روز انتخابات
شعبه‌ای که ما رفتیم خبری از قندان قند هم نبود چه رسد شکلات.

اما از آنجایی که من اصلاً اهل مادیات نیستم.شیطان را لعنت کرده و مشت محکمی بر دهان آمریکا و اسرائیل و همچنین هوای نفس خود زده و رای خود را داخل صندوق انداختم . 😌

ناگفته نماند به خاطر زمین نماندن صحبت جناب همتی زیر میز هم زدم. 😉

من رأی می دهم

چون مردمی که حق رأی نداشته باشند و دیگران برایشان تعیین تکلیف کنند، بهتر است بمیرند و زنده نباشند .

حرکت در پیاده‌روی اربعین،با تمام سختی‌هایش شیرین و دلچسب است. هرچند عده‌ای فاز روشنفکری و انسان دوستانه برمی‌دارند و توصیه می‌کنند. هزینه سفر را در کار خیر خرج کنیم.

حرکت در راهپیمایی قدس با همه ی ضعف و تشنگی،دشمن کورکن است. هرچند عده‌ای فاز میهن دوستی و نژادپرستی برمی‌دارند و مسئله فلسطین را جدا از ایران و ایرانی جماعت می‌دانند.

حرکت در مراسم سالگرد شهادت سردار سلیمانی دشمن کش است.
که اگر نبود. زن و بچه‌ها را آنچنان مورد هجوم و حمله وحشیانه قرار نمی‌دادند.

حرکت در ۲۲ بهمن مقدس است. هرچند باز هم عده‌ای ایراد بنی اسرائیلی می‌گیرند و…

( مَا كَانَ لِأَهْلِ الْمَدِينَةِ وَمَنْ حَوْلَهُمْ مِنَ الْأَعْرَابِ أَنْ يَتَخَلَّفُوا عَنْ رَسُولِ اللَّهِ وَلَا يَرْغَبُوا بِأَنْفُسِهِمْ عَنْ نَفْسِهِ ۚ ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمْ لَا يُصِيبُهُمْ ظَمَأٌ وَلَا نَصَبٌ وَلَا مَخْمَصَةٌ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَلَا يَطَئُونَ مَوْطِئًا يَغِيظُ الْكُفَّارَ وَلَا يَنَالُونَ مِنْ عَدُوٍّ نَيْلًا إِلَّا كُتِبَ لَهُمْ بِهِ عَمَلٌ صَالِحٌ ۚ إِنَّ اللَّهَ لَا يُضِيعُ أَجْرَ الْمُحْسِنِينَ.)

اهل مدینه و بادیه‌نشینان اطرافشان نباید هرگز از (همراهی) پیغمبر تخلف کنند و نه هرگز جان خود را از جان او عزیزتر شمارند،زیرا هیچ رنج تشنگی و خستگی و گرسنگی در راه خدا نکشند و هیچ قدمی در جایی که کفار را خشمگین کند ننهند و هیچ دستبردی به دشمنان نرسانند.جز آنکه در مقابل هر یک از این رنج و آلام،عمل صالحی در نامه اعمالشان نوشته شود.که خدا هرگز اجر نیکوکاران را ضایع نخواهد گذاشت.
توبه ۱۲۰

راهپیمایی و حرکت دسته جمعی مردم مسلمان،خاری در چشم دشمنان و منافقان است و موجب خشم و هراس کفار می گردد. که اگر نبود و برایشان اهمیتی نداشت. این همه بر ضد آن تبلیغ نمی‌کردند.