قسمت نهم

بعد از ناهار و نماز به سمت ورودی رفتم.جای زغال و اسپندها را یافتم.میزی که برای استقبال در نظر گرفته شده بود.خیلی توی ذوقم زد از بس کثیف و پر از خاکستر بود.

ناچار شدم برای یافتن وسایل مورد نیاز،به اتاق فرهنگی سرک بکشم.بعد از برداشتن وسایل،متوجه پسرک ۶ساله خانم عباسی شدم که همراه خواهر ۴ ساله‌اش به اردوگاه آمده‌ بودند.

وقتی متوجه نگاهم شد.به سمتم دوید و گفت:کجا میری؟

گفتم:دم در.اگه دوست داری با من بیا.

از پیشنهادم استقبال کرد و راهی ورودی شدیم.

بعد از یک ساعت،ورودی را مرتب و آماده کردیم.همه با دیدن تغییرات کلی ذوق کردند.

ساعت ۸ شب خادمین دور قبل،با اشک و آه راهی اصفهان شدند.😢
ادامه دارد…